Urkunde 1298 November 8

Dietrich von Volmarstein überträgt am 8. November 1298 den Zehnten in Einecke und Eineckerholsen auf das Kloster Paradies bei Soest.

Wortlaut

Die Urkunde ist in lateinischer Sprache verfasst und wird nach Bockhorst/Niklowitz zitiert:

Omnibus presentes litteras visuris seu audituris Theodericus nobilis dominus de Volmusteyne noticiam veritatis in perpetuum. Ne ea, que fiunt in tempore, simul cum lapsu temporis elabantur, condecens est, ut sripture testimonio perennentur. Hinc est, quod ad noticiam omnium venire cupientes notum facimus et protestamur, quod cum Theodericus de Honrode decimam suam sitam Endike et Holthusen cum universis eiusdem decime attinenciis, quam a nobis infeodo absoluto tenuerat et tenebat, de consensu Beatricis matris sue, Cunigundis et Demudis sororum suarum, Erenfridi de Breydenole militis avi sui, Godefridi nobilis de Rudenbergh avunculi sui, Friderici de Hurde militis et ceterorum consanguineorum et propinquorum suorum, quorumcumque consensus requirendus erat, bona voluntate accedente cenobio de Paradiso legitime vendiderit pro cer pecunie summ sibi tradita ac penitus persoluta. Nos accepta a Friderico de Hurde milite predicto de dicta decima conpensacione ac permutacione proprietatis de bonis aliis, que infra nominantur, scilicet de domo in Velewic Wenemaro militi de Dungelen pertinete, item de dome in Adene Henrico de Adene pertinente, item de decima in Hagneyge Hildebrando de Culpe pertinente, predictam vendicionem de dicto Theoderico factam approbavimus et ratificavimus et approbamus ac ratificamus et ad peticionem dicti Theoderici proprietatem, dominum et omne ius, quod nos primitus in dicta decima habebanus, in dictum cenobium transtulimus et una cum filio nostro Theoderico et alii nostris heredibus renunciavimus et in hiis scripta renunciamus penitus omni iuri, si quod nobis in dicta decima conpetebat seu umquam conpetere posset in tempus quodlibet affuturum. Et eodem modo nos Theodericus de Honrode, Beatrix, Cunigundis, Demudis et Erenfridus ac Fridericus milites prenominati dicte decime prorsus renunciavimus et renunciamus ad utilitatem cenobi antedicti, tranferentes in idem cenobium omne ius, quodcumque habebamus vel in futurum nobis conpetere posset in decima memorata. Omnique dolo excluso protestamur, quod de predicta nostra decima litteras speciales non habuimus nec habemus et sicut predicte decime penitus renunciavimus, sic omnibus litteris et auxiliis iure sive facti, quibus per nos seu alios quoscumque dictus contractus in futurum dissolvi posset seu inpediri, prorsus renunciamus, decernentes irritum et inane, si a quoquam hominum quidquam in contrarium contigerit attemptari. In horum igitur omnium testitmonium ac firmitatem perpetuam et ne prefatus contractus ac proprietatis translacio in posterum valeant aliqualiter retractari vel inpediri, nos Theodericus dominus de Volmutsteyne, Godefridus dominus de Rudenbergh, Erenfridus de Breydenole et Fridericus de Hurde, milites, ad Pectionem sepedicti Theoderici et matris ac sororum suarum sigilla nostra una cum sigillo eiusdem Theoderici litteris presentibus duximus apponenda. Preterea nos partes contrahentes unanimiter petivimus discretos viros consules oppidi Susaciensis, ut ipsi sigillorum oppidi sui litteris presentibus apponere dignarentur. Nos igitur consules predicti dictarum parcium contrahencium precibus annuentes sigillum oppidi nostri litteris presentibus apposuimus ad maiorem evidenciam omnium premissorum. Testes etiam horum sunt: Albertus de Palsole et Wichmannus de Hervordia proconsules, Gerlacus de Lake, Gerwinus de Lunen, Gothmarus de Medebeke, Regenbodo Gotus, Wezelus Herinc, Johannes de Berghe, Rickardus de Heringen, Henricus de Lake, Henricus de Bastenberg, Conradus de Lunen, Wichmannus de Vlerike, Ludewicus de Sunhere, Godefridus de Berghe, Henricus de Hoenporten, Everhardus de Lake et totum consilium oppidi Susaciensis cum pluribus aliis fidedignis. Actum et datum anno Domini millesimo ducentesimo nonagesimo octavo, sexto Idus Novembris.

Bemerkungen

Die Urkunde ist hinsichtlich der Ewähnung des Richardus de Heringen als Zeuge von stadtgeschichtlicher Bedeutung.

Siehe auch

• Portal:Urkunden