Urkunde 1307

Die Söhne Dietrichs Herrn von Volmarstein treffen im Jahr 1307 für den Fall des Todes ihres Vaters mit dem Erzbischof Heinrich von Köln ein Abkommen über die Hälfte von Burg, Stadt, Gericht und Patronatärecht in Volmarstein.

Wappen der Familie von Volmarstein

Wortlaut

Die Urkunde ist in lateinischer Sprache verfasst. Sie wird nach Krumbholtz (S. 96-102) zitiert

I.

In nomine Domini amen. Nos Theodericus de Volmesteyne miles, Wernerus canonicus Paderbornensis et Henricus fratres eiusdem Theoderici, filii domini Theoderici domini de Volmesteyne, de primo matrimonio ab eodem procreati, ipsi patri nostro succedentes et succedere debentes jure successionis hereditarie . et paterne in castro et oppido Volmesteyne et judicio, jure patronatus ecclesie in Volmesteyne et in aliis ipsi patri nostro succedentes, prout ad ipsum castrum et dominium in Volmesteyne spectant, quod quidem castrum est liberum, ligium et apertum castrum cum oppido predicto reverendi in Christo patris et domini nostri domini Henrici Coloniensis archiepiscopi et ecclesie sue Coloniensis et ipse pater noster ab eodem domino nostro et ecclesia sua Coloniensi tenet in feodo et nos tenere debemus ab eodem, notum facimus, quod nos fidelitatem, qua ipsi ecclesie indissolubili fidelitatis vinculo astrictio sumus, attendentes, et ut eo melius in jure nostro quoad dictum castrum et ad id pertinentia conservemur, cum eodem domino nostro, suo et ecclesie Coloniensis nomine taliter concordavimus, quod de amicorum nostrorum consilio ipsi domino nostro et ecclesie sue Coloniensi in perpetuum medietatem dicti castri et oppidi cum jurisdictione infra oppidum et jure patronatus ecclesie in Volmesteyne cum ambitu fossatorum et murorum, prout ipsum castrum et oppidum iacet et sita sunt sub et supra, intus et extra, dextrorsum et sinistrorsum, vendidimus et vendimus pure et simpliciter de bona et nostra libera voluntate, prout hec ad nos coniunctim vel divisim tamquam proximiores et veros heredes dicti patris nostri pertinent seu jure succesionis pertinere poterunt et debebunt, pro septingintis marcis denariorum Susatiensium, de quibus nomine precii medietatis castri et oppidi et aliorum predictorum nobis per eundem dominum nostrum suo et ecclesie sue Coloniensis nomine in parata et numerata pecunia recognoscimus satisfactum, clamantes eum et ecclesiam Coloniensem quitos de pecunia memorata; et preter hec in augmentum feodi nostri, quod ab ipso et ecclesia Coloniensi tenemus, nobis viginti marcarum redditus in certis redditibus ecclesie sue demonstravit levandos et percipiendos per nos et heredes nostros, quousque dictos redditus pro ducentis marcis absolverit a nobis et heredibus nostris, quod facere poterit, quandocumque sibi hoc visum fuerit expedire. Effestucamus itaque, renuntiamus, resignamus et supraportamus prefato domino nostro archiepiscopo et ecclesie sue Coloniensi omne jus, quod in dicta medietate castri et oppidi, judicii et juris patronatus ecclesie in Volmestene predicte habemus seu habere possumus et habituri sumus jure successionis hereditarie sou alia causa quacumque, dictum castrum, oppidum, jurisdictionem et jus patronatus dicte ecclesie in Volmetstene quoad medietatem predictam seu ipsam medietatem in ipsum dominum nostrum, successores suos et ecclesiam Coloniensom ex nunc ut ex tunc transferontes per presentes simpliciter et absolute ab eisdem domino nostro, suis successoribus et ecclesia Coloniensi in omni co jure, quo premissa habuisse, tenuisse et possedisse debuissimus sou possemus, tenenda et possidenda perpetuo ac habenda. Aliam vero medietatem dictorum castri et oppidi, judicii eiusdem opidi et juris patronatus ecclesie in Volmetstene et omnes redditus dominii dieti castri intus et extra sive in denariis, annona seu aliis rebus, quibuscumque consistant, de quibus redditibus per huiusmodi venditionem medietatis castri et oppidi ipsi domino nostro nichil vendidimus nec vendimus, nobis et nostris heredibus, qui si non fuerint, etiam fratribus nostris predictis, integre reservamus. Condictum est etiam, quod idem dominus noster et ecclesia Coloniensis et nos tam turrim quam castrum et oppidum equaliter in potestate nostra habebimus et in eis custodes seu officiatos locabimus et nullus nostrum alium in parte sua supplantabit vel eiciet ob nullam causam inimicicie vel gverre subortam vel que, quod absit, inter ipsum dominum nostrum, suos officiatos et familiam in ipso castro vel alibi existentes ex una parte, nos et nostros officiatos et familiam ex altera in futurum posset suboriri. Sed ipse dominus noster, successores sui et ecclesia Coloniensis pro se et nos et heredes nostri pro nobis servabimus ad invicem in perpetuum in ipso castro et oppido firmam pacem, que vulgariter dicitur burgvrede, nec contra hoc aliquis nostrum veniet absque dolo. Verum kaminatam, quam pater noster inhabitat, et coquinam, quam ad usus suos habet, nos optinebimus, et poterit idem dominus sibi facere palacium in alia parte castri pro habitatione sua. Vivente etiam patre nostro predicto, idem dominus noster et ecclesia Coloniensis eum de dicto castro non ammovebit (!), sed permittet (!), eum in suo usufructu, sicut nunc est et residet, residere, nisi nos vel ipse dominus noster ab eodem patre nostro, ut vivens de ipso castro de voluntate sua cederet, possemus optinere. Ipso vero mortuo, idem dominus noster seu eius successor et ecclesia Coloniensis medietatem castri, oppidi et aliorum predictorum una nobiscum seu altero nostrum, qui tunc patri nostro in ipso castro successerint, intrabit. Si etiam prius ipsum castrum in manus nostras seu ipsius domini nostri et ecclesie Coloniensis pervenerit, equaliter quilibet medietatem suam intrabit, ac si per mortem patris nostri vacaret idem castrum. Si vero contingeret, quod idem pater noster ipsum castrum in manus aliorum quam nostras, quod absit, transferre in preiudicium nostrum et ecclesie Coloniensis vellet seu transferret, ipse dominus noster et ecclesia Coloniensis pro recuperatione castri ipsius suis expensis, periculis et laboribus laborabunt, et nos pro posse nostro cum eodem id idem faciemus, et, recuperato castro, ecclesia Coloniensis habebit partem suam et nos nostram. Preterea ordinatum est, quod castrenses in ipso castro iam existentes vel in futurum assumendi, si contingeret, plures castrenses recipi, quod fiet de communi consensu nostro et domini nostri predicti, et locati in ipso castro seu loco vicino, ubi castrum ecclesie Coloniensis destructum est, equaliter ipsi domino nostro et ecclesie sue et nobis ac heredibus nostris fidelitatem prestabunt et jurabunt, prout a castrensibus solitum est iurari, et equaliter debemus superedificanda habere in potestate nostra. Si etiam aliquis castrensis reperiretur non esse conveniens nec fidelis nobis vel ecclesie Coloniensi et alter nostrum hoc per veritatem demonstrare posset, ambo tam dominus noster Coloniensis quam nos ad ammotionem eiusdem procedemus. De jure patronatus dicte ecclesie sic est conventum, quod in prima vacatione dicte ecclesie, postquam castrum adepti fuerimus, nos eam conferemus seu personam archidyacono loci presentabimus ad eandem. In secunda vero vacatione idem dominus seu eius successor suo et ecclesie sue nomine ipsam ecclesiam conferet eo modo, quo ecclesias, in quibus patronus existit, conferre, ad eas presentare seu de ipsis providere consuevit; et sic deinceps vicissitudinem nos et heredes nostri cum ipso domino nostro et ecclesia Coloniensi et ipse suique successores nobiscum in vacatione dicte ecclesie quoad collationem seu provisionem eiusdem mutuo servabimus seu servabunt. Insuper idem dominus noster nos juvabit in jure nostro contra quoscumque, et ad iustitiam, munitiones suas tam-

[in Arbeit]

Übersetzung

Ins Deutsche übertragen lautet der Urkundentext wie folgt:

[in Arbeit]

Bemerkungen

Die Urkunde ist hinsichtlich der Erwähnung der ehelichen Verbindung zwischen Diedrich (Sohn) von Volmarstein und Gostie von Rinkerode, Tochter des Gerwin von Rinkerode, von stadtgeschichtlicher Bedeutung. Da Gostie die Erbtochter derer von Rinkerode war, kam der Besitz der Familie in Drensteinfurt, Bockum und Heessen in die Familie von Volmarstein.

Literatur

• Robert Krumbholtz: Urkundenbuch der Familien von Volmerstein und von der Recke bis zum Jahre 1437. Münster 1917. Seite 96 ff.

Siehe auch

• Portal:Urkunden